Ondertussen
17 december 2021Terwijl het huis steeds meer in kerstsfeer komt worden in Den Haag al weer snode plannen gesmeed. Het OMT, oftewel het Outbreak Management Team (wie heeft die naam ooit verzonnen?) komt met pittige adviezen en het ziet er naar uit dat we wel weer het nodige om de oren krijgen.
Het houdt niet op met dat virus. De ene variant gaat en de andere komt. Dinsdag “mag” ik voor de booster. Ben ik dan beschermd? Nou, dat is nog maar de vraag maar ik word in ieder geval minder ziek. Fijn toch? Wel ziek, maar wel minder. Minder dan wat? Waar zitten we, waar staan we?
Het leven gaat door. Ondertussen treffen we voorbereidingen voor de kerst. Gaan we nog ergens naartoe? Of toch maar niet? Kunnen we nog naar de kerk met kerst? Of moeten we zelf het kerst-evangelie maar lezen? Over het algemeen ben ik best een geduldig mens maar ik merk dat ik langzamerhand mijn geduld wat kwijt raak.
Kyrie eleison. Heer ontferm U. Wij weten het niet meer en raken elkaar steeds meer kwijt. Voor- en tegenstanders van vaccinatie staan lijnrecht tegenover elkaar en slaan elkaar met argumenten om de oren. We wachten op het licht. Op het licht van de liefde. De liefde die uiteindelijk zal overwinnen. Omdat ik dat wil! Jij ook?
Ik voel je onrust tot in het uiterste stukje van mijn lijf dat ik nog kan voelen mee. De tegenstrijdigheid in berichtgeving, het onduidelijke van de reden van de maatregelen… het enige wat zeker is, is dat het virus zich ( net als alle virussen) ontwikkelt en verandert en steeds besmettelijker wordt, en dat de basis van alle beslissingen op dit moment vooral angst is. Onze kalkoen gaat gevuld worden, het verhaal gaat gelezen worden, ik hoop dat we onze kleinzoon met zijn zwangere ouders over de vloer krijgen, en ik lig vooral te kijken wat er nu om me heen leeft, speelt en liefheeft en mee te bleren ( zingen kan je het bij mij helaas niet meer noemen) met kerstliederen die met dank aan Youtube via een snoertje aan mijn laptop in een dopje in mijn oor terecht komen. Uiteindelijk blijft het een zaak van: de mens wikt, maar God beschikt; Gods water over Gods akker laten vloeien; Het Goede Zaad blijven zaaien en :”Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren Hand”. Uit handen geven dus en in vertrouwen op de Belofte, die we deze weken en dagen weer herdenken in de wereld te begroeten, elke dag te vieren… hoe teleurstellend klein en onmogelijk het ook gemaakt kan worden door beslissingen die op angst voor ziekte en dood gebaseerd zijn en genomen worden door onzekere wetenschappers die het allemaal niet zeker weten en daarom “maar het zekere voor onzekere nemen” en nog meer beperkende maatregelen gaan voorstellen.