Komkommertijd
17 september 2021Zuchtend zit ze naast me. “Waarom zou ik dit moeten weten? Beschrijf of teken de levenscyclus van een baby komkommer plant.”
Ik kijk opzij. Onze jongste (12), die net op de middelbare school is begonnen, maakt haar huiswerk. Ze zit naast me op de bank. Hoewel ik heb geadviseerd dat ze beter boven, op haar kamer, huiswerk kan maken, kiest ze er voor om beneden te blijven.
Op school gaat het aardig goed, maar dat huiswerk…. En we hebben nog wel voor een school gekozen waar veel huiswerk al op school kan worden gemaakt. Maar er blijft nog genoeg over om ook thuis aan de slag te moeten.
Onze jongste wil heel graag vanalles doen en leren en is daar gelukkig ook slim genoeg voor, maar ze moet er wel de zin en het nut van inzien. En laat dat nou met een flink aantal schoolvakken voor haar niet het geval zijn.
Doordat ze haar huiswerk dus beneden maakt (dat maakt het nog een beetje gezellig), krijg ik er veel van mee. Ook als ze voor wiskunde cirkels moet tekenen. Niet één cirkel, maar een flink aantal. Ik hoor haar mopperen: “na één cirkel had ik het ook al wel begrepen hoor.”
Als de kinderen naar bed zijn, blikken manlief en ik terug op onze schooltijd. Ik kan me niet herinneren dat ik de vragen stelde die onze jongste nu heeft. Ik leerde gewoon en maakte alles braaf. Manlief daarentegen had er wat meer moeite mee. En nu we zoveel jaren verder zijn, vragen we ons verbaasd af waarom er eigenlijk zo weinig is veranderd.
Natuurlijk zijn er andere boeken, is er best veel digitaal, maar verder is het principe nog steeds hetzelfde. Zelfde vakken, zelfde stampwerk. En waar ik het vroeger niet deed, zet ik nu wel de nodige vraagtekens.
Want ik kan geen antwoord geven op de vraag van onze jongste, waarom ze de levenscyclus van een baby komkommer plant zou moeten kunnen beschrijven of tekenen. Jullie wel?
Misschien dat ze ooit nog eens in de journalistiek terecht komt, dat zit tenslotte lichtelijk in de familie. Dan heeft ze er misschien iets aan in komkommertijd.
Mijn zoon had er ook een handje van om dingen die in zijn ogen “zinloos” waren niet te doen. Boekverslagen, natuurvragen, Vakken die hij volgens eigeninzicht later “toch nooit niets aan zou hebben ” ( ja ik weet het prachtig Nederlands, maar zo zei hij het nou eenmaal)
Ik had, afhankelijk van de opdracht en zijn stemming een paar antwoorden:
Huiswerk is huiswerk, dus moet je het gewoon doen.
Ook saaie dingen hebben zin. Geen enkel vak bestaat uit alleen maar leuke dingen. Met een kwart leuk en driekwart saai heb je een hele leuke baan. Dus kun je nu alvast wennen aan die verdeling.
Maak het eerst maar, en dan kun je mij daarna bij de thee/koffie uitleggen wat er nou zo nutteloos aan die opdracht was.
En de “ergste” als hij het wel héél bont maakte met verkeerd doen: lachend zeggen: Wat ben je toch een lekkere lieve puber: Zeg eens eerlijk: als jij alleen maar hoefde te doen wat jou leuk of interessant lijkt…. hoeveel doe je dan nog, en hoeveel kans denk je dat je maakt om zonder zitten blijven en MET diploma van die saaie leraren af bent?? ( met altijd een knuffel of kietelpoging die garant stond voor Mahammmm!!!! gegrinnik en toch maar aan dat huiswerk gaan)
Dochter lief vond school en huiswerk heerlijk. Vond het vreselijk als er zo weinig was dat ze het op school al af kon maken. Dat was het enige ( voor haar) grote nadeel van speciaal (voortgezet) onderwijs.
En ik? Super lief en braaf: thuiskomen, huiswerkmaken tot het tijd was voor de dagelijkse taken, en daarna verder met huiswerk maken. Mijn ouders moesten me gewoon uit de boeken halen en naar bed sturen… gewoon omdat ik het leuk vond om al een beetje vooruit te werken en te leren, of mezelf bezighield met zelf opgaven verzinnen die net even anders waren dan die in het boek…
Prachtig Marjon. Die van blijven zitten en van saaie leraren af zijn, onthou ik 😉